بررسی رابطه ناباروری با بهزیستی و رضایت مندی از ازدواج

سابقه و هدف: نازایی یک مشکل مهم بهداشت باروری است. پدیده باروری تحت تاثیر عوامل فیزیولوژیک و دارای جنبه های روانی- اجتماعی بوده که باعث می شود این پدیده را در قلمرو علوم پزشکی و علوم رفتاری و اجتماعی قرار دهد. این مطالعه به منظور مقایسه وضعیت روانی- اجتماعی زنان نابارور و بارور در مراجعین به چند مرکز بهداشتی درمانی شهر تهران صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مورد- شاهدی و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و بر روی 62 زن نابارور و 63 زن بارور از سه مرکز- بیمارستان های شریعتی، میرزاکوچک خان و مرکز پزشکی صارم- صورت گرفت. زنان در دو گروه از نظر سن، زبان مادری (شاخصی از نژاد)، تحصیلات، شغل و مدت ازدواج مشابه انتخاب شدند. به منظور بررسی ناباروری با رضایت مندی از ازدواج و وضعیت روانی- اجتماعی در ابعاد بهزیستی، پرسشنامه ای در سه بخش شامل مشخصات فردی بهزیستی (بر مبنای پرسشنامه دینر 1985) و رضایت مندی از ازدواج (اشنایدر 1997) مورد استفاده قرار گرفت. این پرسشنامه بارها توسط محققین مختلف برای جمعیت ایرانی بکار رفته و از اعتبار بالایی برخوردار می باشد. جهت پایایی از ضریب آلفا کرونباخ استفاده شد. یافته ها: میانگین نمرات میزان بهزیستی و رضایت مندی از ازدواج در دو گروه اختلاف معنی داری نشان نداد. وضعیت بهزیستی اکثریت زنان نابارور و بارور در حد مطلوب و در مورد رضایت مندی از ازدواج، اکثریت در دو گروه دچار مشکلاتی بودند. وضعیت روانی در دو گروه، تفاوت معنی داری نداشتند. نتیجه گیری و توصیه ها: وضعیت روانی اجتماعی در بعد بهزیستی و رضایت مندی از ازدواج تفاوتی در دو گروه زنان بارور و نابارور نداشت. پیشنهاد می شود، زوج های نابارور در کنار اقدامات درمان نازایی، مشاوره های روحی- روانی جهت تقویت روابط زناشویی انجام دهند. مطالعات وسیع تر جهت بررسی افسردگی و اضطراب در زوجین نابارور ضروری به نظر می رسد.